مقایسه و ارزیابی مدل های برآورد کننده vo2 max در دانش آموزان پسر دبیرستان

هدف از اجرای این پژوهش ارزیابی اعتبار آزمون های میدانی دوی 1600 متر و بالک 15 دقیقه ای در برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی دانش آموزان پسر (با سن 87/15 سال، قد46/169سانتی متر، وزن93/60 کیلوگرم) بود. به این منظور، 30 نفر از دانش آموزان پسر دبیرستان امام علی اردبیل انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. حداکثر اکسیژن مصرفی برای یک گروه از طریق آزمون 1600متر و گروه دیگر آزمون بالک 15دقیقه ای و مجددا بوسیله آزمون نوار گردان بروس و با استفاده از دستگاه گاز آنالایزر به عنوان آزمون معیار برای مقایسه با آزمون های میدانی برآورد گردید. برای تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. نتایج نشان داد که بین vo2 max برآورد شده آزمون نوارگردان(میانگین:93/40± 83/5) و آزمون های میدانی(1600متر:71/58±73/2و بالک:09/52±18/6) اختلاف معنی دار در سطح (05/0p>) وجود دارد. بنابراین، نتایج نشان می دهد که آزمون های میدانی 1600 متر و بالک 15دقیقه ای برای برآورد vo2 max نوجوانان مناسب نمی باشند.